ηθονόη

ἠθονόη, ἡ (Α)

(λ. πλασμένη από τον Πλάτ. ως προσπάθεια ετυμολογήσεως τού ονόμ. τής θεάς Αθηνάς) αυτή που σκέφτεται φρόνιμα, γνωστικά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ήθος + -νοη, θηλ. τού νόος ως β' συνθετικού (πρβλ. Αλκι-νόη, Μειλι-νόη)].